Favoriete vakantieherinneringen van het Vlucht-vertraagd.nl team

Na een lange en voor Nederlandse begrippen uitzonderlijk mooie zomer is ons favoriete seizoen helaas alweer ten einde. We hopen dat je een heerlijke zomer hebt gehad, mede dankzij onze reistips uiteraard! Als afsluiting van deze 'reisgids' delen medewerkers van Vlucht-vertraagd.nl hun favoriete, meest memorabele of meest opzienbarende vakantieherinnering.

Bart: "Met vrienden ging ik naar de Ardeche, naar een vakantiehuisje waar ik van kleins af aan al kom, middenin de bossen en tussen rotsen en ravijnen. Op een mooie zomerse dag besloten we naar een beekje te gaan waar we lekker konden zwemmen. Ik herinnerde me een leuke tocht die ik een keer had gemaakt toen ik jonger was. Dus we besloten dit nu weer te doen. We moesten stukken zwemmen en van rotsen afspringen - het was dus duidelijk 'eenrichtingsverkeer'. Het begon allemaal leuk: wij op blote voeten in onze zwembroek, middenin de ruige natuur. Maar op een goed moment ging er iets faliekant mis, kunnen we nu wel vaststellen. Kennelijk hebben we ergens een afslag gemist, wat ertoe leidde dat wij compleet verdwaald 3 uur lang in de brandende zon langs de meest steile rotswanden hebben geklauterd en in waters hebben gesprongen waarvan we niet zeker wisten of we er ooit nog uit zouden komen. Maar we konden met geen mogelijkheid omkeren! Toen we op de rotsen die we aan het beklimmen waren haken tegenkwamen van de klimmers die ons - met klimuitrusting - voor waren gegaan was het leuke er wel een beetje vanaf voor ons. Uiteindelijk zijn we dan toch zonder al te veel kleerscheuren, maar zwaar uitgedroogd en uitgeput, ergens een weg tegengekomen, waar we de vriend die ons aan het einde van de tocht weer zou ophalen met de auto tegenkwamen (tot ons grote opluchting!). Hij had uren rondgereden op zoek naar ons en had serieus overwogen hulpdiensten in te schakelen. Hij zei dat we eruit zagen alsof we dagenlang door de Sahara hadden gelopen, en zo voelde het ook echt. Zoiets doen we dus echt nóóit meer!"

Arjen: "Zomervakantie in Griekenland; dat staat normaal gesproken garant voor zon, zee, strand en volop eten en drinken! Desondanks sloeg op de laatste vakantiedag het noodlot toe. Op de een of andere manier viel het ‘laatste avondmaal’ niet helemaal goed. Geen idee waarom. Verkeerd bordje Gyros gegeten misschien? Of was de gehakt in het bordje spaghetti een beetje bedorven? In ieder geval verpestten hevige pijnscheuten toch wel de laatste vakantieavond. Sterker nog, die bleven aanhouden tot de volgende dag, toen de terugreis naar Nederland gepland stond."

"Maar ja, probeer maar eens half kermend van de pijn langs de paspoortcontrole te komen. Door even een pokerface op te zetten en te lachen als een boer met kiespijn, lukte het warempel toch om het vliegtuig te bereiken. Eenmaal aangekomen in Nederland toch maar even de dokterspost opgebeld. Nee, het was duidelijk geen verkeerd bordje spaghetti dat de boosdoener was, dit bleek wel toen er even op mijn buik werd gedrukt. Nog op dezelfde avond van terugkomst lag ik op de operatietafel. Oorzaak: blindedarmontsteking… Tsja, niet echt een terugreis zoals gepland, maar memorabel was het allemaal wel!"

Elina: "Mijn meest memorabele vakantie was de rondreis die ik in 2012 maakte naar de Westkust van de Verenigde Staten. We vlogen naar Las Vegas - meteen volop in de hitte van de woestijn dus - waar een auto voor ons klaarstond. Een uitstapje naar de Grand Canyon kon natuurlijk niet uitblijven. We zagen herten, roofvogels, zeeleeuwen maar genoten evenveel van alles aan de andere kant van het spectrum: gigantische supermarkten, donuts, pancakes en wafels voor ontbijt met slagroom EN gebakken eieren EN bacon EN gebakken aardappels. Als ik denk aan slechte vakantie-ervaringen schieten me twee herinneringen te binnen: 4 uur vertraging in een vliegtuig op de vertrekbaan in Miami (in de brandende zon) en bedwantsen in ons hotel in Valras Plage in Frankrijk.."

Mario: "Onlangs was ik een weekend in Edinburgh. En natuurlijk kun je geen bezoek brengen aan Schotland, zonder Haggis te proeven. Van tevoren had ik me hier niet echt op verheugd, mede dankzij de vieze gezichten die iedereen aan wie ik over mijn voornemen vertelde trok. Maar tot mijn grote verbazing was het heerlijk! Het smaakte naar lekker gekruid gehakt, helemaal niet vies dus, als je tenminste even uit je hoofd zette dat je schapenmaag aan het eten was. Verder was Edinburgh zelf ook veel leuker dan ik had verwacht: aardige mensen, pittoreske gebouwen - één grote verrassing!"

Raymond: "Ergens aan het einde van de wereld in Schotland (Rua Reidh Lighthouse) besloten we een wandeling langs de kust te maken. De weersvoorspelling was goed, maar ons was al verteld dat dat niets hoefde te betekenen. Binnen een uur kon het regenen, sneeuwen, hagelen en zonnig zijn. Door de bergen, over riviertjes en watervallen vertrokken we in oostelijke richting. Langs de kust was dat makkelijk. Zolang de zee links is, loop je verder weg van je startpunt. En als de zee rechts van je is, weet je dat je op de terugweg bent."

"Na uren niemand te zijn tegengekomen zagen we in de verte een strand liggen. Daar wilden we naartoe. In de buurt van het strand aangekomen zagen we dat het volledig in een dal lag, omgeven door steile rotswanden en dat deze alleen via een half drooggevallen waterval bereikbaar was. Dus wij daar afdalen. Al glijdend via losliggende stenen bereikten we het strand. Volledig verlaten en vol met aangespoelde rommel. Schoenen, olievaten, versleten visnetten, je kent het wel. Toen brak de hemel open, het begon te regenen. “Cats and dogs,” zoals ze daar zeggen. Met de regen was het ineens moeilijk te zien hoe we het strand weer konden verlaten. Iedere rotswand was te stijl en door de regen was alles glad. De harde wind die opstak zorgde samen met de oorverdovende regen voor de start van een ideaal decor voor een horrorfilm. Na een aantal rotswanden tevergeefs geprobeerd te hebben beklommen, gaven we de moed bijna op. Het zou zeker een dag duren voordat ze ons gingen zoeken, dus als we er op eigen kracht niet uit konden komen, moesten we een plek vinden om te overnachten. Toen zag een van ons een rotswand die, als je hem diagonaal zou beklimmen, weleens onze uitweg zou kunnen betekenen. Later bleek dit de redding van ons avontuur op het strand. Bovenaan aangekomen lag er een dood schaap ons op te wachten en de roofvogel die van het dier aan het eten was zagen we nog wegvliegen. Dat lot is ons gelukkig bespaard gebleven!.."

Tom: "Ik was een keer met vrienden in Sienna en het regende dat het goot. We moesten naar een marktplein waarvan we de naam niet meer wisten. Een van mijn vrienden kwam op het idee om mensen aan te spreken om de weg te vragen. Italiaans sprak niemand dus het aanspreken van een andere toerist was de enige optie. Door het gehaast echter kon de vriend die iemand aansprak zijn woorden niet goed vinden en zocht naar het Engelse woord voor plein: 'square'. In plaats daarvan vroeg hij met een gehaaste blik naar 'where is the plane, we need to go to the plane'. De toeristen dachten dat we gek waren en vroegen 'u moet naar het vliegveld??!' 'No, we need to go to the plane!' Je zult begrijpen dat we middenin het centrum van Sienna geen vliegtuigen hebben gevonden, maar het plein gelukkig wel.."

Tot slot nog een leuk filmpje - herken jij alle bestemmingen?